SENSİZ DAHA MUTLUYUM

Sana ne kadar daha inanmamı bekliyorsun ki. Artık sevginin yerini nefret almış ise söyle sana ne kadar inanabilirim ki?

Seni o kadar yanlış tanımışım ki anlatılmaz. Sende kader denilen oyuna kapılıp ta gidenler oldun. Şimdi yoksun.
Ve artık bende yokum. Daha ne kadar bekleyebilirim ki gelmeyeceğini bildiğim halde.

Şimdi gidiyorum, ne kadar acısa da, ne kadar gözümden yaş aksa da gidiyorum.

Mutlu olmayacağımı bilsem dahi gidiyorum. Çünkü yapacak son işim bu.

Artık sonları oynuyorum. Ama yinede ayaktayım. Bunu yapan da sanma ki sana karşı olan duygularım ya da sevgim.

Hiç biri değil. Bunu dostlarım. Şimdi onlar için yaşıyorum Evet her zaman yaşamak için bir sebep vardır.

Belki bunu geçte olsa anladım işte. Belki bir umut daha doğar bana da bende gülerim. Ama sensiz.

Çünkü ben sensiz DAHA DA mutluyum...!

Sebebi çok açık canımı acıtacak İNSAN uzaklarda…!
                                                                     

                                                                      YAZAN: Ayşegül DUMAN
                                                                         18/01/2008

       






                      ŞİİR İÇİN YORUMLARINIZI   "ZİYARETÇİ DEFTERİNE"    YAZABİLİRSİNİZ